TKP tocht van Groningen
In het lijstje verslagen mag de TKP Tocht van Groningen niet ontbreken. Het is een Groningse klassieker aan het worden, met een start dwars door het UMCG en een heus finishdorp. Peter en Nico waren er al mee bekend, en Lies wilde het ook wel eens proberen. De planning was 150 km te doen, met een tochtje van Stedum naar Groningen erbij zou dat tegen de 200 km betekenen. Start op de Vismarkt, waar we de finishboog al zagen staan, en toen kriskras Groningen uit. Bij het UMCG stond de draaideur open en lag de rode loper uit. Rustig door de gangen rijden, aangemoedigd door beveiliging. We hadden alle drie gedoneerd, dus het was zeer passend om daar als VIP behandeld te worden. Daarna richting Zoutkamp, wat met de klei op de weg en enige regen nog wel opletten was. In Zoutkamp de eerste stop, koffie met appeltaart. Boven Groningen langs richting Winsum, waar het net Gulpen was zoals bij Limburgs Mooiste. Alle afstanden kwamen daar bij elkaar, gezellig druk, maar we wilden er niet teveel rondhangen. Toen door naar Oost-Groningen, met een stop bij de Otter. Ook daar tijd voor koffie en gebak. Toen lukte het laatste deel ook. Na 150 km kopwerk door Nico en Peter en met ongunstig draaiende wind smaakte de hamburger prima, die was van goede kwaliteit. De live muziek van een of andere Nederlandstalige zanger was niet echt om aan te horen of gewoon niet onze smaak. De tocht op het lijstje zetten voor volgend jaar, al is het inschrijfgeld is ook zonder sponsoring wel een beetje fors.
Stemer WielrenTocht 2015
Op zondag 27 september jl. deden 27 wielrenners uit Stedum (en directe omgeving) mee aan de 7e editie van de Stemer WielrenTocht. De door de Wielervereniging Oet Steem georganiseerde Stemer WielrenTocht wordt traditioneel gehouden op de laatste zondag in september.
Om ca. 1 uur vertrok het peloton wielrenners (met slechts 1 dame, te weten Lies Oldenhof) onder prima weersomstandigheden vanaf het haventerrein in Stedum voor de eerste ronde van ca. 50 km. Via Westeremden, Zeerijp, Oosterwijtwerd, Holwierde, Bierum en Spijk werd via het voor velen onbekende Kolhol de terugweg richting Steem gezocht. Er werd volop genoten van het mooie Hoogeland.
In de Vlasschuur werd even ‘bijgetankt’ voor de tweede ronde. Natuurlijk stond er voor de wielrenners weer appelgebak met (veel) slagroom en koffie en een energiedrankje op het programma.
De 2e ronde kende net als in 2014, om alle wielrenners een optimaal fietsgenot te bieden, een snelle en een 'trage' ronde van ca. 45-50 km. Met 25 deelnemers , waarvan 7 de snelle ronde fietsten, werd om kwart over 3 vertrokken uit Stedum. Voor het eerst in de geschiedenis van de Stemer WielrenTocht werd de snelle ronde, via het Schildmeer en met een 'eindsprint' vanaf cafe Winneweer, gewonnen door een niet-Stedumer, te weten Rutger van der Valk uit Middelsom. Hij drukte zijn voorwiel als eerste over de finishstreep aan de Lellensterweg.
De 'trage' groep fietste met een gemiddelde van ca. 27 km via St. Annen, Thesinge, Zuidwolde via de Wolddijk naar Onderdendam en zo weer terug naar Steem. Voor het eerst eindigde de trage ronde ook met een sprint op de Weersterweg. Beoogd winnaar Fokko Smit (zijn eigen mening overigens) kon zijn titelrol niet waarmaken. Erik Huisman, Arend Koenes en Ipe Oosterhof eindigden nagenoeg gelijk en omdat de finishfoto ook geen uitslag gaf, werden ze gezamenlijk tot winnaar uitgeroepen.
Met een bijzonder gezellige nazit in het zonnetje op het grasveld bij de Vlasschuur werd de zeer geslaagde 7e editie van de Stemer WielrenTocht afgerond. De liefhebbers van deze mooie tocht door het Grunneger Ommeland verheugen zich nu reeds op 25 september 2016 als de 8e editie van de Stemer WielrenTocht zal plaatsvinden.
Wielervereniging Oet Steem fietst op vertrouwen
De Wielervereniging Oet Steem heeft afgelopen zondag, voorafgaand aan de 7e editie van de Stemer WielrenTocht, allround Bouwbedrijf Roorda&Veldman gepresenteerd als nieuwe subsponsor. Dankzij Roorda&Veldman is het clubtenue uitgebreid met een professionele windstopper waardoor ook in het frisse voor- en najaar of bij de afdaling in het Limburgse heuvellandschap of Franse hooggebergte er comfortabel gefietst kan worden. Verder goed nieuws was dat ook hoofdsponsor Klimaatgroep Holland aanblijft als hoofdsponsor van de Wielervereniging Oet Steem.
Op de foto staan, naast enkele clubleden, ook Jan Henk van Warners en Erik Huisman (onderste rij de twee meest linkse personen) namens Roorda&Veldman.
Limburg is mooi
Friesland heeft zijn Elfstedentocht, Groningen de Noorderrondrit en Limburg Limburgs Mooiste. Van die drie heeft Limburgs Mooiste toch wel een unieke sfeer, een beetje zoals de 4-mijl, maar dan met 15.000 mensen op de fiets, toch wel een belevenis. Zodra de inschrijving open gaat melden de Oet Steem renners zich aan, en elk jaar met een hoger doel dan het jaar ervoor. Er deden 17 leden mee, meer dan 50% van het ledenaantal. Er waren vast niet zoveel fietsclubs met zo’n hoog percentage vertegenwoordigd. De afstand die afgelegd is varieerde van 110 km (eerste keer meedoen) tot 210 km, met 145 of 180 km daartussenin. Ook waren er twee mountainbikers, die 70 km aflegden. Je zou kunnen stellen dat je maar de helft van de afstand fietst, want de andere helt rol je naar beneden, maar zo voelde het toch niet helemaal. Bij Oet Steem wordt er in het seizoen dan ook echt naar toegewerkt, de trainingsoproep op zondag gaat standaard gepaard met de vermelding dat Limburgs Mooiste steeds dichterbij komt.
Oet Steem was vrijdag al naar Limburg vertrokken en bivakkeerde voor het merendeel in caravans die geparkeerd mochten worden op de voetbalvelden van een Heerlense voetbalclub. Ook dat is een attractie, kamperen met 14 heren en een dame, in drie caravans. De heren hadden het prima voor elkaar, je kon er wel een beetje aan aflezen hoe ze met hun gezinnen op vakantie gaan. Een keurige vuilniszakhouder, zo tussen de scheerlijnen geklemd dat hij niet om kan waaien, een antiek kampeerketeltje om koffie te zetten met filter en thermoskan (een taak die Jan van Dijken prima oppakte) en ook de inkoop was goed geregeld, nootjes, bananen en Nutella bij het ontbijt. Ook de pastamaaltijd ontbrak niet. Voorgekookt door de dames thuis, werd de pedaalemmerzak met macaroni en de spaghetti op de skottelbraai geleegd en opgewarmd. Een goede basis voor de volgende dag, die al vroeg begon. Om zes uur vertrok de ploeg voor 210 km (Nico, Lukas, Arend, Peter Jans, Menco, Martin Ypey, Jan-jur), samen met Jan Afman die 180 km deed, om 8 uur Lies en Ipe voor de 145 km en om 9 uur de mountainbikers Johnny en Erik. Voor de 110 km stonden Johann Veen, Arjen Cappon en Jan van Dijken aan de start. Bij elkaar blijven is in de heuvels lastig, maar voor het 145 km koppel gold dat ze wel aan elkaar gewaagd waren, ook qua op het terras zitten, en zo verliep de fietsdag goed. Het is wel heel prettig als je elkaar na één kop koffie met Limburgse vlaai aankijkt en kunt zeggen: “zullen we nog een kop koffie doen?” Of dat voor de andere afstanden ook gold weten we niet helemaal zeker natuurlijk.
210 km
Zoals genoemd ondernamen 7 Oet Stemers de uitdaging aan van 210 km. Voorwaar een 'redelijke' uitdaging omdat niet enkel de afstand een uitdaging was, maar dat dit ook nog eens met heuvel op, heuvel af (en dit enkele tientallen keren) werd gecombineerd. Maar met de focus van deze uitdaging was er flink getraind om de uitdaging met goed gevolg af te ronden. Toen om ca. 17.45 uur iedereen het feestterrein in het centrum van Heerlen had bereikt was er dan ook plaats voor blijdschap en trots. Natuurlijk werd dit gevierd met een biertje en 'stoere' verhalen over de gerealiseerde prestatie. Gelukkig heeft de organisatie van Limburgs Mooiste besloten dat de langste afstand 210 km is (ooit kon je ook 245 km fietsen!), dus nu dit volbracht is wacht de volgende uitdaging. Er wordt al gesproken over de Mont Ventoux in 2016. Wie weet ......
De mountainbikers waren na 70 km ook voldaan, zij kunnen er volgend jaar nog wel een tandje bij doen, maar hadden daar nu nog geen behoefte aan. Steil was het, en met dorpjes en terrasjes onderweg zat het ook een beetje tegen.
En zo is iedereen weer heelhuids, in meerdere of mindere mate uitgewoond, aan de finish gekomen en om al lopend over de finishlijn (want zo druk was het) het traditionele Gulpener biertje aangereikt te krijgen. ’s Avonds was een goed eetcafé uitgezocht, en werd er afgesloten met een gezellige nazit bij de tent. Zondag keerden de Oet Steem leden moe maar voldaan weer terug. Het enthousiasme is bij Oet Steem al weer geuit, “volgend jaar weer en een tandje erbij”. Het kan altijd harder of verder (of beide natuurlijk). En de Mont Ventoux geldt vanaf nu als trainingsmotto.
Lies Oldenhof en Arend Koenes
Noorderrondrit
Voor vandaag, de Noorderrondrit was dat net niet helemaal gelukt, maar met een rit van 150 km hoeft dat natuurlijk ook niet. Er stond om kwart voor 8 een flinke groep bij de glasbak, want we zouden een stukje samen op fietsen. Omdat 75 km en 150 km in Loppersum bij vertrek al splitst, kon dat alleen door samen van Stedum naar Loppersum te fietsen. Goed weer, maar wel een beetje fris. Onderweg haalden we een Ladies team in met Alie Santing, het kan niet lang meer duren of Oet Steem’s vrouwelijk ledenaantal wordt weer uitgebreid.
Arend had Ipe beloofd dat we elke 50 km zouden stoppen. Dat was ook zo, maar alleen om te stempelen. Koffie en appelgebak was nu pas na 100 km aan de orde, en wel nodig ter compensatie van de gratis mosterdsoep, die aan de scherpe kant was. De verzorging van de Noorderrondrit is qua soep altijd een beetje problematisch. Suikerbrood erbij was echter wel goed voor de energie. Op de terugreis belandden we in een groep uit Musselkanaal en toen viel de groep een beetje uit elkaar. Jan Afman en kornuiten waren in Ten Boer e.o. al afgevallen, en vanwege het gebrek aan gelijke shirtjes waren de Oet Stemers op de Delleweg naar Loppersum niet meer terug te vinden. Nico Rabobank en Peter fietsten echter wel herkenbaar naar Loppersum, om de medaille op te halen.
We horen nog graag de berichten van de 75 km.
Verslag van 15 maart
Met de bedoeling dat een ieder zich de volgende keer niet laat weerhouden om mee te doen even een kort verslag van de training van 15 maart. We stonden om 13 uur bij de glasbak klaar, en het had natuurlijk al een waarschuwing moeten zijn dat Jan Afman met twee adjudanten te laat kwam. Wind tegen waarschijnlijk. Maar er stond een groep goede fietsers in de starthouding, wel twaalf, waaronder Menco, die na de trainingsrit met Oet Beem (of heten ze anders?) nog even gezellig met de Stedumers ging fietsen, en wat daar tegenwoordig nog meer onder valt.
Het plan van Arend was Godlinze, en verder voor de wind, maar het werd Termunten, 35 km tegenwind. Daar was de koffie echter uitstekend en het appelgebak (met slagroom) ook. Lies had een lekke band gearrangeerd (de tweede al in clubverband dit seizoen) en zo kon er tenminste gepauzeerd worden. Niet te lang natuurlijk (totdat de plakkers ook de koffie hadden weggewerkt, nog steeds de spotgoedkope wielrenaanbieding), en toen ging het voor de wind (met enkele uitzonderingen) richting Stedum. Dat gebeurde echter wel met 35 km per uur, en het tempo lag ook op bruggen en andere verhogingen op die snelheid. Na het Eemskanaal ging een ieder zijns weegs, en zo waren Ten Boer en Ten Post al vlot richting huis. Menco en Pieter Ketting lieten we maar even vliegen, en omdat Ipe toch naar Middelstum moest zorgde hij ervoor goed bij te blijven. Om het bordje Stedum is deze keer niet meer gestreden. Aan extra inspanning was er geen behoefte meer, wat natuurlijk helemaal goed is. Doel bereikt.
Fokko zal zijn herinneringen aan de vorige keer inmiddels weer verwerkt hebben (zo ook de Oet-Stemers aan Fokko). Deze tocht heeft daar goed bij geholpen. Het was weer mooi met nieuwe (kandidaat)leden die zich van de goede kant lieten zien. Eerst maar even opladen, gelukkig is mtb’en toch net weer iets anders.
Lies
2e zondag februari
Deze keer een duidelijke vertrektijd, volgens Ipe was het 14 uur (zomertijd) en konden we weg. Eerst zijwind (dachten we) richting Groningen met 6 man, en vervolgens naar Harkstede in een rustig tempo, zo rond 28 km/u. Dat leek al heel wat, maar op de terugreis bleek de wind toch aardig wat noordelijker dan eerst ingeschat en hadden sommigen al wel wat krachten verspeeld, al is het maar door een wapperend regenjackje. Iedereen deed niettemin naar beste kunnen kopwerk, bij de een rendeerde dat beter dan de ander. De brede ruggen van Edzo en Jan Afman waren dan ook zeer welkom. Na 50 km waren we er wel zat van, met een klein buitje op de kop en FC Groningen in het vooruitzicht waren we rond half 4 weer in Stedum/Ten Post/Middelstum. Zo maar doorgaan, dan wordt het dit jaar wel weer wat.
Goed begin van februari
Omdat onze heldendaden op de eerste zondag van februari verder door zo weinig mensen opgemerkt zijn toch maar even een verslag. Ipe liet via de app al weten wel weer trek te hebben in een tochtje, dat was duidelijk. Met diverse grieppatienten (goede smoes) moest er toch wel iets van de harde kern zijn. Nico was zaterdag al in een lekker zonnetje wezen fietsen, zo bleek, dus maar gezorgd om 10 voor 1 in de haven te staan. Nu kwam je daar eigenlijk niet, dat was al de eerste hindernis, maar Anjo’s oprit was er ook nog en Anjo zat toch op de Weissensee, probleem opgelost. Met natte kou buiten staan waren Ipe en ik gauw zat. Beiden hadden we de zomertijd op de kilometerteller, en dan denk je al gauw dat je al te lang staat te wachten.
Zo zijn we tegen 13.56 vertrokken, na nog twee onbekende fietsers uit de richting Ten Post ter plekke Oet Steem kopwerk te hebben voorgesteld, en voortvarend richting Ten Boer, Woltersum, Schildwolde gefietst. Even op de nieuwe natuur gewezen onderweg, het Dannemeer, en zo reden we keurig naar Steendam. Daar kwam ons een Stedumer tegemoet (vertrektijd haven: 13.10) maar deze verkoos zijn eigen route, en zo moesten Ipe en ik nog steeds alle kopwerk doen. Dat eiste zijn tol op de terugreis, toen het mistiger en kouder werd. Daarnaast is bootcamp en survival ook geen ideale wielervoorbereiding, want het voelde op den duur alsof de krammen van een open-hart operatie achtergebleven waren in de borstkas. Daar had Ipe alle begrip voor en na wat oneerlijk verdeeld kop-over-kop werk kwamen we eindelijk weer in de bewoonde wereld. Na twee uurtjes doorfietsen weer keurig in Westeremden gearriveerd, wat voor beiden de kortste weg naar huis was. Niettemin zeer voldaan en gezellig gefietst, alwaar bleek dat ook René zich in de haven had gemeld om 13.04. Volgende keer hebben we dus weer kopfietsers, en excuus aan René en Martin voor ons ongeduld.
